دانلود فیلم و کتاب آموزش ساخت پهباد

پرواز با پهپاد یک تجربه هیجان انگیز است! هیجان بزرگنمایی و کوچک‌نمایی مکان‌های حماسی که کاملاً در منظر خلبان غوطه‌ور شده‌اند، سخت است . این چیزی است که بسیاری از مردم مایلند به آن بپردازند، اما اغلب در مورد چگونگی ساخت یک پهپاد، از کجا شروع کنند، نامشخص هستند. بزرگ‌ترین مانع برای بسیاری این است که اولین پهپاد خود را در دست بگیرند، زیرا بسیاری از علاقه‌مندان ترجیح می‌دهند هواپیمای خود را بسازند.

ساخت هواپیمای بدون سرنشین خود می تواند کاری ترسناک به نظر برسد، این کار برای من انجام شد و قبل از اینکه هر چیزی معنی پیدا کند، کوهی از اطلاعات وجود دارد که باید از آن عبور کنم. خوشبختانه، آنقدرها هم که به نظر می رسد سخت نیست و با کمی راهنمایی در مدت کوتاهی در هوا خواهید بود در حالی که برخی از مهارت های عملی را به دست می آورید! در ابتدا، این ایده ممکن است ترسناک به نظر برسد، اما من کاملاً معتقدم که هرکسی که اطلاعات درستی داشته باشد، می‌تواند این کار را نسبتاً بدون دردسر انجام دهد .

یک سوال رایج که اغلب می‌شنوم این است: «چرا می‌خواهم پهپاد خود را با گزینه‌های بسیار عالی RTF (آماده برای پرواز) و BNF (bind n fly) بسازم؟»

اگرچه این پیکربندی‌های BNF عالی هستند، با نادیده گرفتن بخش ساختمان، تشخیص مشکل بسیار دشوارتر و جا دادن قطعات جدید بسیار دشوارتر خواهد بود. اگر ساخت خود را به طور کامل درک کنید، اغلب می توانید بدون دردسر آن را تعمیر کنید و احتمالاً حدس بزنید چه چیزی شکست خورده است.

آناتومی پهپاد

اینفوگرافیک نشان دهنده چهار قسمت اصلی است که برای ساخت پهپاد fpv نیاز دارید. ما هر قسمت را مرور خواهیم کرد و عملکردهای اصلی آن را توضیح خواهیم داد. برای بزرگنمایی روی تصویر کلیک کنید!

ابزارهای اساسی که شما نیاز دارید

شاید قبلاً جستجو برای قطعات را شروع کرده باشید تا متوجه شوید که آنها را می توان در انواع اشکال و اندازه ها پیدا کرد. بهترین راه برای دسته بندی آنها در واقع بر اساس اندازه پایه به شرح زیر است:

رایج ترین نوع هواپیماهای بدون سرنشین مسابقه ای/آزاد. اغلب به عنوان همه کاره‌ترین آن‌ها توصیف می‌شود، زیرا قدرت زیادی ارائه می‌دهند، اما قدرت مانور فوق‌العاده‌ای دارند و می‌توانند یک دوربین HD مانند GoPro را بدون کاهش قابل توجهی در ویژگی‌های پرواز حمل کنند. نود درصد از مینی کوادهای موجود در این مقطع زمانی در این دسته قرار دارند. از پیکربندی‌های مختلف، می‌توانید کیت‌های پهپادهای مسابقه‌ای توصیه‌شده را که استفاده و آزمایش کردیم، بررسی کنید.

اینها معمولاً در حالت خود تراز پرواز می‌کنند، برخلاف حالت آکرو که برای کوادهای کوچک‌تر استفاده می‌شود و باتری‌های بزرگ‌تری دارند که به آنها اجازه می‌دهد خیلی بیشتر پیش بروند.  

امیدواریم این به شما ایده دهد که چه اندازه ای می خواهید بسازید.

هنگام انتخاب اندازه لطفاً به خاطر داشته باشید که هر چه کوچکتر بروید فضای کمتری برای کار در هنگام ساخت دارید . از طرف دیگر کواد کوچکتر اغلب ارزانتر است و وزن کمتر احتمال آسیب در هنگام تصادف را کاهش می دهد.

توصیه شخصی من برای اولین پهپاد 5 اینچی خواهد بود زیرا ساخت آنها آسان است و قدرت کافی برای بلند کردن دوربین HD دارند. پهپاد 5 اینچی همچنین دارای در دسترس ترین قطعات است به این معنی که همه چیز تا آنجا که می تواند ارزان است و به راحتی قابل دستیابی است.

البته لازم نیست فقط به یک پهپاد بچسبید! Stu را از دیوار چهارگانه آتی پهپاد بررسی کنید! کانال یوتیوب او تصاویر و ویدیوهای پرواز تقریباً از هر هواپیمای بدون سرنشینی را ارائه می دهد تا به شما در تصمیم گیری کمک کند.

بنابراین اکنون ایده خوبی دارید که چه نوع پهپادی را می خواهید بسازید. مرحله بعدی انتخاب اجزای مناسب است . هر بیلد قرار است از افراد مختلف متفاوت باشد، اما تقریباً همه بیلدها از همان قسمت های اصلی پیروی می کنند . برای هر جزء توضیح خواهم داد که چه کاری انجام می دهد، انتخاب هایی که باید انجام دهید و حداقل چیزی که باید از نظر مشخصات به دنبال آن باشید.

بیایید شیرجه بزنیم:

مسابقه سبک وزن یا آزاد؟ – هواپیماهای بدون سرنشین مسابقه ای معمولا فریم های حداقلی هستند که سبک و چابک هستند. با این حال، پهپادهای فری استایل با وزن کمی بهتر پرواز می کنند، زیرا به آنها اجازه می دهد تا حرکت خود را از طریق شیرین کاری های مختلف انجام دهند. پهپادهای فری استایل معمولاً به محافظت بیشتری نیاز دارند زیرا اغلب در ارتفاعات بالاتر و روی سطوح سخت تر پرواز می کنند.

باتری نصب شده در بالا یا پایین؟ – این بر مرکز ثقل تأثیر می گذارد، اما می تواند باتری را آسیب پذیرتر کند. هر چه بتوانید به مرکز نزدیک‌تر شوید، پهپاد شما نرم‌تر پرواز می‌کند.

آیا جایی برای نصب دوربین HD وجود دارد؟ – البته اگر می خواهید یکی را حمل کنید! پهپادهای مسابقه ای معمولاً به دلیل وزن اضافی ترجیح نمی دهند. برای بسیاری از فریم ها گزینه های چاپ سه بعدی موجود است.

آیا می خواهید بازوهای قابل تعویض یا طراحی یک تکه را داشته باشید؟ بازوهای قابل تعویض می توانند زمان از کار افتادگی را کاهش دهند اما همچنین وزن را افزایش دهند.

آیا می توانم همه اجزای خود را در آن فضا قرار دهم؟ آیا فضایی برای نصب همه اجزای خود می بینید، این می تواند گزینه های شما را در آینده محدود کند.

برای اندازه‌های قاب ۵ اینچی باید حداقل به دنبال بازوهایی با ضخامت ۴ میلی‌متر باشید، برای ۳ تا ۴ اینچ می‌توانید به ۳ میلی‌متر و برای ۲ اینچ فقط ۲.۵ میلی‌متر بروید. هر نازک تر از این خیلی راحت می شکند.

شما ممکن است فریم هایی را با اندازه فاصله موتور تا موتور مشاهده کنید، به عنوان مثال 220 میلی متر. جدول زیر یک تبدیل تقریبی از آنچه باید از نظر اندازه به دنبال آن باشید را نشان می دهد.

در اینجا چیزهای زیادی برای در نظر گرفتن وجود دارد! اگر گیر کردید یا مطمئن نیستید به خلبانانی که سبک پروازی آنها را دوست دارید نگاهی بیندازید و متوجه شوید که آنها با چه چیزی پرواز می کنند. بسیاری از خلبانان برتر ویدیوهای ساختنی دارند که نکات کلیدی فریم های خود را توضیح می دهد و چرا آنها را انتخاب می کنند.

یکی دیگر از منابع عالی برای کمک به تصمیم گیری در مورد قطعات، Rotor Builds است. این سایت پهپادهای ساخته شده توسط کاربر را به نمایش می گذارد و شامل جزئیاتی مانند لیست قطعات و راهنمای ساخت است! این یک مکان عالی برای الهام گرفتن است.

اندازه موتور

اولین نکته اندازه است ، اندازه موتور معمولاً در قالب XXYY ذکر می شود که دو رقم اول به قطر استاتور بر حسب میلی متر و دو رقم دوم به ارتفاع آهنرباها اشاره دارد. اساساً هر چه این اعداد بزرگتر باشند، موتور می تواند گشتاور بیشتری تولید کند، آن را مانند اندازه موتور در نظر بگیرید و اشکالی که در اندازه های بزرگتر وجود دارد، وزن است. از نظر عملکرد، گشتاور بالاتر به موتور اجازه می دهد تا سریعتر به سرعت هدف خود برسد و احساس و پاسخ پهپاد را افزایش دهد. این می تواند در مورد یک چهارتایی سنگین تر یا هنگام اجرای وسایل سنگین مفید باشد.

KV

عامل دیگری که باید در نظر گرفت kv است ، این نشان دهنده ثابت سرعت موتور است که به این معنی است که موتور شما چند دور در دقیقه در هر ولت می تواند بدهد، به عنوان مثال یک موتور 2300 کیلو ولت با دریچه گاز کامل روی 10 ولت با سرعت 23000 دور در دقیقه می چرخد. انتخاب مقدار kv مانند انتخاب یک دنده در گیربکس دستی است. پایین رفتن گشتاور بیشتری به شما می دهد اما حداکثر سرعت کمتری را به شما می دهد و بالاتر رفتن حداکثر سرعت شما را به قیمت گشتاور افزایش می دهد . به طور کلی رفتن به بالاتر یا به یک موتور بزرگ قدرتمند یا یک تنظیم فوق العاده سبک نیاز دارد. به عنوان مثال، یک راه‌اندازی 3 اینچی در مقایسه با طراحی 5 اینچی دارای رتبه kv بسیار بالاتری است.

جدول زیر برخی از گزینه های ممکن را برای شما بسته به اندازه پروپوزال شما فهرست می کند:

مطالعه بیشتر :

راهنمای موتور براشلس کوادکوپتر

یک منبع عالی برای تحقیق و مقایسه موتورها Miniquad Test Bench است که توسط رایان هارل اداره می شود. در سایت رایان در مورد اکثر موتورهای مدرن بازخورد می دهد و تمام داده ها را برای ارزیابی و مقایسه های خود در اختیار شما قرار می دهد. اگر مطمئن نیستید که اندازه موتور مناسبی دارید، به برخی از لوازم در حال چرخش نگاه کنید و ببینید آیا با انتظارات شما مطابقت دارد یا خیر.

مواردی که باید در نظر بگیرید:

قرعه کشی تقویت کننده راه اندازی شما! آن میزهای موتوری را که به آنها نگاه می کردید به خاطر دارید؟ متوجه خواهید شد که یک ستون قرعه کشی آمپر وجود دارد. شما نیاز دارید که جریان انفجاری ESC های خود از این مقدار بیشتر شود یا ممکن است در اواسط پرواز آتش بگیرند!

ESC ها به طور معقولی هوشمند هستند و می توانند روی نرم افزارهای مختلف اجرا شوند. در زمان نوشتن فقط باید ESCهایی را در نظر بگیرید که BlHeli_S یا KISS ESC ها را اجرا می کنند . نرم افزار قدیمی BlHeli یا Simon K اکنون قدیمی شده است.

ESC می تواند از طریق پروتکل های مختلف با کنترلر پرواز صحبت کند (آنها را به عنوان زبان در نظر بگیرید). پروتکل استاندارد فعلی Dshot است ، اگر یک ESC از Dshot 600 یا بالاتر پشتیبانی نمی کند ، این روزها ارزش در نظر گرفتن ندارد.

کنترلر پرواز

ارزان‌ترین و محبوب‌ترین گزینه در حال حاضر Betaflight است، گفته می‌شود KISS روی دست نرم‌تر است اما گران‌تر است و در نهایت Raceflight یک توسعه جدیدتر و پیشرفته‌تر است.

مواردی که باید در نظر گرفت

پردازنده – در قلب همه کنترلرهای پرواز یک میکرو پردازنده وجود دارد که سخت کار می کند تا شما را در هوا نگه دارد، ما واقعاً از تراشه های F3 یا F4 استفاده می کنیم، بنابراین من توصیه می کنم یک فلایت کنترل با یکی از اینها انتخاب کنید. تراشه F7 به آرامی وارد می شود، اما ما هنوز واقعاً از آن استفاده نمی کنیم. تراشه‌های قدیمی‌تر F1 موجود در بردهای CC3D و NAZE 32 اکنون قدیمی شده‌اند و توسط به‌روزرسانی‌های نرم‌افزاری بعدی پشتیبانی نخواهند شد.

همه در یک یا جداگانه – بسیاری از کنترلرهای پرواز مدرن PDB را در خود کنترلر پرواز ادغام می کنند ! این برای ساخت‌های محکم‌تر عالی است زیرا فقط به یک برد در پشته نیاز دارید و سیم‌کشی ساده‌تر است. تنها نکات منفی این است که آنها معمولاً متراکم‌تر هستند و فضای کمتری برای اتصال سیم‌ها به شما می‌دهند و اغلب به اتصالات در هر دو طرف نیاز دارند. Betaflight F3 یک نمونه عالی از کنترلر پرواز همه در یک است.

OSD (نمایش روی صفحه) – کنترل‌کننده‌های پرواز با تراشه OSD قادر به نمایش انواع اطلاعات مفید در فید ویدیوی شما مانند ولتاژ باتری، جریان جریان و حتی افق مصنوعی هستند. من به شدت OSD را توصیه می‌کنم، اما می‌توان آن‌ها را به‌طور جداگانه روی کنترل‌کننده پرواز یا روی خود PDB اجرا کرد.

پورت های UART – دستگاه های خارجی اغلب از طریق پورت های UART به کنترل کننده پرواز متصل می شوند. این دستگاه ها شامل گیرنده ها، OSD های مستقل، سیستم های تله متری و فرستنده های ویدئویی قابل کنترل است. برای اولین ساخت، ممکن است نیازی به نگرانی در مورد آنها نباشید، اما برای پهپادهای غنی از ویژگی های بیشتر، باید مطمئن شوید که پورت های UART کافی برای آنچه می خواهید به دست آورید، دارید. من همیشه توصیه می‌کنم به پین‌آوت برد انتخابی‌تان نگاه کنید تا مطمئن شوید که برای هر چیزی که نیاز دارید اتصال دارد.

مواردی که باید در نظر بگیرید:

الزامات ولتاژ – قطعاتی مانند کنترلر پرواز شما اغلب به 5 ولت برای تخلیه نیاز دارند، برخی از دوربین ها ممکن است به 12 ولت نیاز داشته باشند. اگر آنها را مستقیماً از باتری خود تغذیه کنید، به احتمال زیاد آتش خواهند گرفت! به همین دلیل PDB انتخابی شما باید حاوی رگولاتورهای ولتاژ یا BECS (مدارهای حذف کننده باتری) باشد تا توان خروجی مورد نیاز شما را فراهم کند!

مکان های اتصال – PDB معمولی شما اتصالاتی را برای باتری، اتصالات چهار ESC و سپس پدهای مختلف ولتاژ پایین (اغلب 5 ولت و 12 ولت) فراهم می کند. هنگام برنامه‌ریزی ساخت خود، سعی کنید جایی که می‌خواهید همه چیز را در آن قرار دهید و اینکه آیا پدها واقعاً همان جایی هستند که می‌خواهید قرار دارند، تجسم کنید. به عنوان مثال، برخی از کانکتورهای باتری به کناری می چسبند و به شما امکان می دهند مستقیماً یک کانکتور XT-60 را وصل کنید. اما برخی دیگر به سادگی دو پد دارند که شما را ملزم به اجرای سیم باتری می کند.

حداکثر کشش جریان – این فقط در صورتی واقعاً ضروری است که راه‌اندازی فوق‌العاده قدرتمندی داشته باشید که جریان بیشتری را نسبت به سایر موارد ترسیم می‌کند. PDB اغلب به یک جریان خاص (معمولاً بیش از 100A) درجه بندی می شود. همین کار را باید روی هر تنظیم‌کننده‌ای انجام داد، اما مجدداً فقط با تنظیمات پیچیده‌تر و پر انرژی‌تر مانند مواردی که RunCam Split را اجرا می‌کنند، واقعاً ضروری است.

دوربین FPV

مواردی که باید در نظر بگیرید:

نوع سنسور – دوربین‌های FPV معمولاً دارای سنسور تصویر CMOS یا CCD هستند. معمولاً دوربین‌های CMOS ارزان‌تر و سبک‌تر هستند، اما توانایی واکنش سریع به تغییرات نور را ندارند. این در پرواز FPV کاملاً ضروری است زیرا ما اغلب با خورشید درخشان و به دنبال آن زمین تاریک تر روبرو می شویم، هر گونه عدم دید می تواند منجر به سقوط شود!

شما می‌توانید با پرواز یک دوربین CMOS ارزان از خود دور شوید، اما یک CCD نتایج بهتری به شما می‌دهد. تقریباً تمام دوربین‌های CCD از حسگر سونی Super HAD II استفاده می‌کنند که استاندارد طلایی در پهپادهای FPV است. نمونه هایی از این موارد عبارتند از RunCam Swift یا HS1177.

همچنین دوربین‌های ویژه‌ای وجود دارند که از CMOS استفاده بهتری می‌کنند، مانند دوربین‌های Monster یا Eagle با وضوح بالاتر و دوربین‌های کم نور مانند Owl یا Night Wolf.

رزولوشن و تأخیر – من این دو را با هم گروه‌بندی کرده‌ام که دست به دست هم می‌دهند، هر چه رزولوشن بالاتری داشته باشید، احتمالاً تأخیر بیشتری خواهید دید! دوربین های آنالوگ بر حسب TVL رتبه بندی می شوند که تعداد خطوط افقی در سراسر صفحه نمایش است.

به دلیل تأخیر اضافه شده، توصیه می‌کنم از دوربینی با وضوح مشابه عینک خود (معمولاً 600tvl) استفاده کنید. ملاحظات دیگر آب و هوایی است که می خواهید وضوح 4:3 یا 16:9 را داشته باشید و 4:3 رایج ترین آنها است.

ویژگی های دوربین – برخی از دوربین ها دارای ویژگی های خاصی مانند امکان نظارت بر ولتاژ باتری شما و نمایش آن بر روی صفحه هستند. گزینه های دیگر دوربین هایی با نور کم هستند که می توانند در تاریکی تقریبا کامل ببینند. دوربین‌های کوچک و حتی میکرو در دسترس هستند که ممکن است برای ساخت‌های کوچک‌تر انتخاب بهتری باشند، در حالی که برخی از دوربین‌ها یک میکروفون برای فیدهای صوتی ارائه می‌دهند.

لنز – لنزهای با اندازه‌های مختلف، میدان دید متفاوتی (FOV) ایجاد می‌کنند که به خلبان اجازه می‌دهد بیشتر اطراف آنها را ببیند. هر چه میدان دید بالاتر باشد، با افکت چشم ماهی بیشتری نیز مواجه خواهید شد.

2.8 میلی متر – استاندارد قدیمی، FOV
2.5 میلی متری بسیار باریک – یک لنز گردتر عالی، همان نمای GoPro!
2.1 میلی‌متر – یک لنز با زاویه باز، این یک دید عالی برای پرواز آزاد می‌دهد، اما ممکن است برای مسابقه خیلی عریض باشد.

مقایسه لنزها در این ویدیو قابل مشاهده است.

فرستنده ویدئو سیگنال را از دوربین شما گرفته و از طریق آنتن شما ارسال می کند.

مواردی که باید در نظر بگیرید:

کیفیت سیگنال – این یکی واقعاً به این بستگی دارد که با چه کسی پرواز خواهید کرد، متوجه خواهید شد که برخی از VTX ها همان قدرت و گزینه های کانال را ارائه می دهند، اما تا چهار برابر قیمت دارند! دلیل این امر این است که VTX‌های ارزان‌تر نویز را در محدوده وسیع‌تری نسبت به کانال انتخاب‌شده منتشر می‌کنند که می‌تواند منجر به تداخل در سایر فیدهای ویدیویی پایلوت شود.

اگر قصد دارید به تنهایی پرواز کنید، یک VTX ارزان برای شما عالی خواهد بود، اما اگر قصد دارید در گروه های بزرگتر یا در مسابقات مسابقه پرواز کنید، واقعاً به یک فرستنده تمیز مانند TBS Unify Pro یا IRC Tramp نیاز دارید.

تغییر گزینه ها – اگر قصد دارید با افراد دیگر یا در مسابقات مسابقه پرواز کنید، اغلب مجبور خواهید بود کانال را تغییر دهید تا مطمئن شوید همه می توانند ویدیوی تمیز دریافت کنند. به طور سنتی VTX ها دارای یک دکمه فشاری کوچک هستند که می توانید از آن برای چرخش در کانال های ویدئویی، باندها و سطوح قدرت استفاده کنید، سپس کانال از طریق یک LED روی خود VTX نشان داده می شود.

فرستنده های دوستدار مسابقه در واقع به کنترلر پرواز شما متصل می شوند و امکان تغییر کانال را از طریق یک OSD یا یک فرستنده Taranis می دهند. اگرچه این ویژگی کوچک به نظر می رسد، اما هنگام پرواز در گروه های بیش از سه خلبان تفاوت بزرگی ایجاد می کند و یکی از مواردی است که دیگر نمی توانم بدون آن بروم.

مواردی که باید در نظر گرفت

نوع آنتن – طرح‌های مختلف آنتن عملکرد متفاوتی دارند، بدون پرداختن به جزئیات، دوقطبی‌ها در جایی که آنتن‌های پلاریزه دایره‌ای عملکرد خوبی دارند، عملکرد ضعیفی دارند. آنتن‌های نوآورانه‌تر اخیر مانند TBS Triumph یا Pagoda دامنه ویدیو را حتی بیشتر می‌کنند. یک آنتن پچ را می توان برای افزایش برد استفاده کرد اما فقط در یک جهت و فقط باید به عنوان آنتن گیرنده استفاده شود.

نوع اتصال – آنتن ها دارای دو نوع کانکتور SMA و RP-SMA هستند که هر دو می توانند به خوبی با یکدیگر صحبت کنند، اما باید مطمئن شوید که با کانکتورهای VTX یا عینک شما مطابقت دارند. در صورت عدم وجود آداپتورها

پلاریزاسیون – خود آنتن می تواند در دو طعم RHCP و LHCP هر دو یکسان عمل کنند، اما برای دریافت سیگنال باید مطابقت داشته باشند. با داشتن پلاریزاسیون های مختلف می توان خلبان های بیشتری را به یکباره در هوا برد.

استحکام – بدیهی است که آنتن روی پهپاد بسیار بیشتر از آنتن روی عینک شما مورد سوء استفاده قرار می گیرد! به همین دلیل توصیه می کنم از بهترین/ ظریف ترین آنتن خود به عنوان گیرنده و استفاده از یک آنتن محافظت شده بادوام در پهپاد استفاده کنید.

پروانه هواپیماهای بدون سرنشین

به عنوان مثال، یک 5x4x3 یک پایه 5 اینچی با گام 40 درجه و سه تیغه (تریبلید) است که ممکن است به عنوان یک سه‌بلید 5040 نیز توصیف شود و به‌طور تصادفی زمانی که به‌دنبال یک چهارگوش 5 اینچی هستید، یک مکان عالی برای شروع است.

موارد دیگری که باید در نظر بگیرید

تعداد تیغه ها – در حالی که ما شروع به استفاده از دو تیغه کردیم، به زودی متوجه شدیم که اضافه کردن تیغه های بیشتر، چسبندگی و کنترل بیشتری را برای جلوگیری از رانش در گوشه ها به ما می دهد. تکیه گاه ها از دو تیغه تا شش تیغه با سه تیغه رایج ترین گزینه هستند. افزایش تعداد تیغه ها باعث افزایش کشش جریان، اضافه کردن وزن به پایه و کاهش حداکثر سرعت قابل دستیابی می شود.

کشش جریان – هر چه گام پایه بلندتر باشد، می‌توانید سریع‌تر حرکت کنید، اما در عین حال موتورهای شما جریان بیشتری می‌کشند که وسایل الکترونیکی شما را سخت‌تر می‌کشد و باتری را سریع‌تر تخلیه می‌کند! افزودن پره های بیشتر نیز راه مطمئنی برای بالا بردن آمپرهای کشیده شده است. اگر می‌خواهید از یک پایه بلند (45+) استفاده کنید، من پیشنهاد می‌کنم موتورهای بزرگ‌تر با گشتاور بیشتر و تعدادی ESC با امتیاز بالاتر تهیه کنید. (برای بررسی این موارد می توانید از MiniQuad Test Bench یا مشخصات سازنده استفاده کنید!)

وزن – اغلب وزن شما نادیده گرفته می شود

سفتی – این اطلاعاتی است که شما واقعاً می‌توانید از طریق آزمایش وسایل یا خواندن برخی بررسی‌ها پیدا کنید. برخی از تکیه‌گاه‌ها، به‌ویژه آنهایی که نازک هستند، می‌توانند هنگام چرخش خم شوند و کارایی آنها را کاهش دهند. اما آنهایی که خم می‌شوند، بهتر از تکیه‌گاه‌های سفت‌تر که می‌توانند به سادگی در اثر ضربه ضربه بخورند، از تصادف جان سالم به در ببرند. پیدا کردن تکیه گاه مناسب برای شما می تواند مشکل باشد

نمایه های ویژه – معمولاً یک پایه دارای یک سطح ایرفویل منحنی است که به گونه ای طراحی شده است که به طور مؤثر هوا را برش داده و تا حد امکان بالابرنده شود. شکل برخی از لوازم جانبی کمی متفاوت است تا عملکرد آنها را تغییر دهند. نمونه هایی از این موارد عبارتند از:

• پایه‌های پوزه گاوی – پایه‌های پوزه‌ای عملاً به اندازه عرض و طول یک پایه بزرگ‌تر است که به اندازه‌ای که برای آن در نظر گرفته شده است (یعنی 6 اینچ برش تا 5 اینچ) کاهش می‌یابد. قدرت بیشتری را فراهم می کند.
• لوازم جانبی RaceKraft – لوازمی که اخیراً توسط Racekraft طراحی شده‌اند، دارای گام‌های  متفاوتی در طول پایه آن هستند. ایده این است که حداکثر راندمان را در حدود 60 مایل در ساعت ارائه دهیم و اینها را برای مسابقه‌دهنده‌ها و معتادان به سرعت بسیار محبوب کند! 
• لوازم سه بعدی – لوازم سه بعدی برای کسانی است که می خواهند بتوانند موتورهای خود را در هوا متوقف کنند و جهت را برعکس کنند و به آنها اجازه دهند تا زمانی که می خواهند به صورت معکوس پرواز کنند! پایه‌های معمولی هنگام اجرا در حالت سه‌بعدی بسیار ناکارآمد هستند، بنابراین پایه‌های سه‌بعدی معمولاً کاملاً مسطح در گام ۴۵ درجه اجرا می‌شوند تا در هر دو چرخش یکسان باقی بمانند. پرواز سه بعدی سخت است و برای مبتدیان توصیه نمی شود! Zoe FPV را در یوتیوب بررسی کنید تا برخی از بهترین های سه بعدی را در حال پرواز ببینید! DJI Mavic نمی تواند دانسین سه بعدی من را لمس کند

فرستنده و گیرنده

گزینه‌های دیگر می‌توانند مدل‌های ارزان‌تر FlySky i6، Spectrum یا اگر یک گیمر هاردکور هستید، Turnigy Evolution بیشتر به سبک کنترلر بازی است.

فرستنده ها به خودی خود می توانند موضوعی طولانی باشند، بنابراین من فقط سعی می کنم چند ویژگی را که باید در یک کنترل از راه دور و گیرنده جستجو کنید را فهرست کنم:

مواردی که باید در نظر بگیرید:

گیمبال‌ها و گریپ – احتمالاً هنوز نمی‌دانید رادیو خود را چگونه نگه دارید و می‌خواهید چند چیز را امتحان کنید، اما اساساً برخی از افراد ترجیح می‌دهند از انگشت شست خود برای نگه داشتن چوب‌ها مانند دسته‌های پلی‌استیشن یا ایکس‌باکس استفاده کنند، در حالی که دیگران ترجیح می‌دهند این کار را انجام دهند. چوب ها را بین انگشت شست و سبابه آنها فشار دهید. مهم نیست که از کدام رادیو استفاده می کنید، اما برخی از رادیوها به طور طبیعی خود را به یکی از رادیوهای دیگر وام می دهند. نکته دیگر این است که کیفیت کلی گیمبال ها در گیمبال های سنسور سالن از راه دور و باکیفیت نسبت به نسخه های ارزان تر بسیار خفه تر می شود.

باتری ها – برخی از ریموت ها دارای باتری های قابل شارژ هستند در حالی که برخی دیگر به باتری های AA متکی هستند. من واقعاً توصیه می‌کنم سیستمی را تهیه کنید که بتوان آن را شارژ کرد زیرا ارزان‌تر عمل می‌کنند و عمر طولانی‌تری دارند. من مجبور شدم Taranis QX7 خود را تغییر دهم تا بتوانم 18650 باتری را مانند این کار کنم:

پروتکل ارتباطات – همه رادیوها با گیرنده‌های مربوطه خود به زبان خودشان صحبت می‌کنند و برخی از آن‌ها با ورودی‌های چوب شما سریع‌تر از بقیه ارتباط برقرار می‌کنند. این بدان معنی است که شما زمان پاسخ سریع تری را تجربه خواهید کرد و کنترل بیشتری روی پهپاد خواهید داشت. می‌خواهید به دنبال ریموت‌ها/گیرنده‌هایی باشید که از SBUS (FrSky)، IBUS (FlySky)، DSM2 و DSMX (Specktrum) پشتیبانی می‌کنند.

تله متری – پهپاد در واقع می تواند اطلاعات کلیدی را به کنترل از راه دور ارسال کند و به شما امکان می دهد زمان فرود آمدن و انواع مختلف را بدانید. برای انجام این کار، هر دو ویژگی تله متری باید روی هر دو فرستنده روی گیرنده باشد. بسیاری از ریموت های دارای این ویژگی می توانند با شما صحبت کنند و می توانند هشدارهای قابل تنظیم را بخوانند تا به شما بگویند چه زمانی فرود بیایید یا چه زمانی سیگنال شما ضعیف می شود!

گزینه های گیرنده – هنگام انتخاب کنترل از راه دور، ارزش این را دارد که ببینید چه گیرنده هایی برای آن موجود است. به عنوان مثال، برخی از آنها برای استفاده در چهار دقیقه بسیار بزرگ هستند، اما برخی بسیار کوچک هستند و محدوده مناسبی ندارند. به دنبال سیستمی باشید که نیازهای شما را از نظر قیمت پشتیبانی کند. اگر تصمیم به خرید یک پهپاد آماده پرواز با گیرنده دارید، مطمئن شوید که با کنترل از راه دور شما سازگار است! شما معمولاً انتخابی بین FrSky، FlySky و Spectrum دریافت خواهید کرد.

سفارشی‌سازی – اکثر ریموت‌ها به شما امکان می‌دهند کانال‌های اصلی خود را پیکربندی کنید و حتی هشدارهای صوتی را تنظیم کنید، اما برخی می‌توانند خیلی بیشتر ارائه دهند! من در اینجا در مورد Open Tx صحبت می کنم که سیستم عاملی است که روی Taranis و برخی رادیوهای دیگر اجرا می شود. این سیستم عامل بسیار قابل تنظیم است و به معنای واقعی کلمه هر کاری را که فکرش را می کنید انجام می دهد. البته برای برخی ممکن است این کار ضروری نباشد، اما ویژگی هایی مانند چرخاندن دقیق تنظیمات کنترلر پرواز و تغییر کانال ویدیویی من از طریق کنترل از راه دور بسیار مفید هستند!

توجه داشته باشید که برای استفاده از برخی از این ویژگی ها فرستنده و گیرنده باید از آنها پشتیبانی کنند.

عینک FPV

اگر از عینک‌ها خوشتان نمی‌آید، اغلب ارزش فروش مجدد بالایی دارند! من اغلب به مردم توصیه می‌کنم که یا با هدف ارتقاء بعداً جفت‌های بسیار ارزان را در اختیار داشته باشند یا فقط از یک جفت ارزان قیمت استفاده کنند. در اینجا برخی از موارد اساسی وجود دارد که باید به آنها توجه کرد:

باکس استایل یا ویزور – عینک‌ها می‌توانند دو شکل داشته باشند، یا به سبک گیره صاف (مانند FatSharks) که دارای یک نمایشگر کوچک برای هر چشم است یا عینک‌های بزرگ‌تر به سبک جعبه‌ای که به سادگی یک صفحه LCD را در یک جعبه تیره که به صورت شما متصل است، قرار می‌دهد. عینک‌های جعبه‌ای می‌توانند تا ده برابر ارزان‌تر از برخی FatSharks باشند، اما اگر به فاکتور فرم اهمیتی نمی‌دهند، عملکرد معقولی ارائه می‌دهند.

رزولوشن – مانند اکثر نمایشگرها، وضوح تصویر بیشترین تفاوت را از نظر عملکرد و قیمت ایجاد خواهد کرد. البته یا دوربین های FPV خود کیفیت HD ندارند، اما برای یک تجربه پرواز معقول، نباید کمتر از 640×480 پیکسل را هدف قرار دهید. همانند دوربین های FPV، می توانید گزینه های 4:3 یا 16:9 داشته باشید و باید واقعاً با این دو مطابقت داشته باشد.

FOV – این مخفف میدان دید است و به بزرگی تصویر در عینک شما مربوط می شود. یک FOV پایین با تماشای تلویزیون در دور قابل مقایسه است در حالی که یک FOV بالاتر مانند حضور در یک تئاتر Imax است! البته یک نقطه ای می شود که همه چیز خیلی بزرگ می شود و شما باید نقطه شیرین خود را پیدا کنید! من پیشنهاد می کنم در امتداد محدوده 30 تا 60 درجه نگاه کنید، تصویر زیر از Flite Test مقایسه بین برخی از پیشنهادات FatShark را نشان می دهد. به طور معمول عینک های جعبه ای وضوح بسیار بالاتر و FOV را با قیمت کمتری به شما می دهند.

گیرنده – برخی از عینک ها دارای یک گیرنده داخلی هستند در حالی که برای دیگران یک ماژول اضافی خواهد بود. چیزهایی که باید به دنبال آنها باشید ویژگی هایی مانند تنوع است که به شما امکان می دهد از دو آنتن جداگانه برای به حداکثر رساندن سیگنال خود استفاده کنید. ویژگی های دیگر جستجوی کانال و نمایشگرهای OLED است، اگر قصد دارید به تنهایی پرواز کنید یا خیلی دور نباشید، این ویژگی ها برای شما ضروری نیست.

HDMI – برخی از عینک ها دارای ورودی HDMI هستند که به شما امکان می دهد از آنها برای بازی در شبیه ساز هواپیمای بدون سرنشین یا تماشای فیلم استفاده کنید. اگر برای این ویژگی ارزش قائل هستید به دنبال این گزینه بگردید.

DVR – DVR یک ضبط کننده ویدیوی دیجیتال است که فیلم شما را می گیرد و آن را در کارت micro SD ذخیره می کند تا بعداً آن را تماشا کنید. اگر نمی خواهید دوربین HD حمل کنید، این کار مفید است، اما کیفیت DVR بسیار پایین تر از آن چیزی است که انتظار دارید.

برخی از فیلم‌های DVR از پهپادهای میکرو را که نمی‌توانند دوربین حمل کنند، ببینید: ARMATTAN BUMPER – Maiden Flight RAW !

باتری های کوادکوپتر

پروازهای معمولی بین 2.5 تا 4 دقیقه طول می کشد، بنابراین تنها داشتن یک باتری می تواند به سرعت خسته کننده شود!

مواردی که باید در نظر بگیرید:

تعداد سلول ها – معمولاً بسته های باتری را می بینید که بر حسب تعداد سلول ها توصیف می شوند مانند یک سلول 4 یا فقط 4 ثانیه. این به تعداد سلول های سری اشاره دارد که هر سلول دارای حداکثر ولتاژ 4.2 ولت است. ولتاژ کل بسته را می توان با ضرب تعداد سلول ها در 4.2 پیدا کرد. 4 سلول x 4.2 ولت = 16.8 ولت. هرچه ولتاژ بالاتر باشد پهپاد قدرت بیشتری خواهد داشت و سریعتر حرکت می کند. انتخاب ولتاژی بالاتر از ولتاژی که قطعات شما برای آن در نظر گرفته شده اند باعث سوختن آنها می شود.

ظرفیت – ظرفیت یک سلول بر حسب میلی آمپر ساعت است که معادل میلی آمپر ساعت است. این بدان معناست که یک بسته 1500 میلی آمپر ساعتی می تواند 1.5 آمپر را برای یک ساعت تولید کند، البته ما می خواهیم بسیار بیشتر از آن بکشیم، بنابراین زمان پرواز بسیار کوتاه تری خواهیم داشت. افزایش اندازه بسته باعث می شود زمان پرواز طولانی تر شود، اما وزن اضافه می کند، جایی که پهپاد نمی تواند وزن اضافی باتری را بلند کند.

رتبه بندی C – درجه بندی C اغلب چیزی است که یک باتری خوب را از یک باتری بد متمایز می کند، به این اشاره دارد که باتری چقدر می تواند انرژی خود را تخلیه کند و اغلب عامل محدود کننده در پهپادهای با کارایی بالا است. به عنوان مثال، اگر باتری 1500 میلی آمپر ساعتی با درجه حرارت 10 درجه سانتیگراد داشته باشیم، به این معنی است که می تواند حداکثر 15 آمپر در هنگام تخلیه تخلیه کند، 10 درجه سانتیگراد نسبتاً کم است و برای اکثر پهپادهای با این اندازه قدرت کافی را نخواهد داد. من رتبه C حداقل 45 را برای اکثر مسابقات اتومبیلرانی یا سبک آزاد توصیه می کنم. توجه داشته باشید که رتبه‌بندی C برخی از شرکت‌ها دقیق نیست و باید به بررسی‌ها برای کمک به انتخاب باتری نگاه کنید – به طور کلی، شما چیزی را که برای آن هزینه می‌کنید دریافت می‌کنید!

شارژر لیپو

توصیه می کنم به دلیل خطر اتفاقی که ممکن است در صورت بروز مشکل، یک شارژر نسبتا ناشناخته ارزان قیمت نگیرید.

مواردی که باید در نظر بگیرید:

ولتاژ – نکته مهم برای اطمینان از اینکه شارژر می‌تواند با باتری‌های شما کار کند، این مورد در تعداد سلول یا مشخصات ولتاژ ذکر می‌شود.

حداکثر جریان یا توان – این کنترل سرعت شارژ باتری‌های خود را کنترل می‌کند، در هنگام شارژ معمولاً باید جریانی را برای شارژ انتخاب کنیم. برای اکثر باتری‌ها، دمای 1C باید باشد، یعنی یک باتری 1500 میلی‌آمپر ساعتی باید با 1.5 آمپر شارژ شود. اکثر شارژرها یا برای حداکثر جریان (آمپر) یا قدرت (وات) که برابر با جریان ضرب در ولتاژ است، رتبه بندی می شوند.

به طور خلاصه، یک باتری 4s (16.8 ولت) با ظرفیت 1500 میلی آمپر ساعت به 16.8 ولت x 1.5 آمپر = 25.2 وات برای شارژ در یک ساعت نیاز دارد. اگر شارژر ما نتواند چنین انرژی را ارائه دهد، شارژ باتری بیشتر طول می کشد. اگر می خواهید بگویید چهار باتری را به طور همزمان با این سرعت شارژ کنید، به یک شارژر با حداقل 110 وات با کمی پیشرفت نیاز دارید. با استفاده از یک برد شارژ موازی می توانیم باتری های مشابه را همزمان شارژ کنیم.

منبع تغذیه – برقی که از پریزهای خانه شما می آید AC است (معمولاً 230 ولت AC در اروپا یا 120 ولت AC در ایالات متحده آمریکا). شارژرها و اکثر دستگاه های الکترونیکی ما با DC کار می کنند و برای تبدیل آن به 12 ولت به منبع تغذیه نیاز دارند. برخی از شارژرها دارای منبع تغذیه داخلی هستند، اما اغلب گرانتر هستند، اما برخی از آنها به منبع تغذیه خارجی نیاز دارند که باید خودتان آن را تهیه کنید. اگر متوجه این موضوع نمی‌شوید، پیشنهاد می‌کنم یک شارژر با منبع داخلی تهیه کنید، می‌توانید با نگاه کردن به ولتاژ ورودی شارژر و انتخاب یکی با ورودی AC 230-120 ولت متوجه این موضوع شوید.

شارژ موازی – اکثر شارژرها فقط یک خروجی دارند، اگر می خواهید باتری های بیشتری را شارژ کنید به یک برد شارژ موازی نیاز دارید. من یکی را با فیوز داخلی پیشنهاد می کنم.

دوربین HD

مواردی که باید در نظر بگیرید:

وزن – هر دوربین HD که به پهپاد خود اضافه کنید تأثیر مستقیمی بر عملکرد آن خواهد داشت. به همین دلیل شما می خواهید سعی کنید سبک ترین دوربین ممکن را انتخاب کنید که کیفیت تصویر مورد نیاز را به شما می دهد.

گزینه‌های نصب – برای نصب دوربین روی پهپاد خود به یک راه مطمئن نیاز دارید، تکیه بر باندهای لاستیکی یا کابل‌ها می‌تواند منجر به ضرر گران شود! یا به دنبال یک قاب با گزینه های نصب داخلی باشید یا یک قاب چاپ شده سه بعدی را انتخاب کنید.

کیفیت ویدیو – بدیهی است که این قیمت با GoPro Hero5 Session در حال حاضر استاندارد طلایی برای خلبانان مینی‌کواد است. همه نمی‌خواهند یک دوربین 300 دلاری را با دوربین چهارگانه به خطر بیندازند، بنابراین گزینه‌های ارزان‌تر و تقریباً توانمندی مانند RunCam 3، Foxeer Legend و Xiaomi Yi انتخاب‌های عالی هستند. به دنبال دوربین هایی باشید که قادر به نرخ فریم بالاتر (60 فریم در ثانیه) برای فیلم های HD با میدان دید وسیع و محدوده دینامیکی هستند. یوتیوب ویدیوهای مقایسه ای زیادی دارد که می توانید از آنها برای انتخاب تصویری که بیشتر دوست دارید استفاده کنید.

استحکام – با در نظر گرفتن این که این چیزها به طور مکرر خراب می شوند، یک دوربین سطح بالا با یک لنز مکانیکی احتمالا بهترین انتخاب نیست! اگر می‌خواهید از سرمایه‌گذاری خود محافظت کنید، سبک دوربین اکشن واقعاً چیزی است که در اینجا لازم است.

یک گزینه نسبتا جدید RunCam Split است که دوربین FPV و HD را در یک دستگاه ترکیب می کند. اسپلیت شامل یک دوربین FPV با یک برد اضافی است که روی پشته شما نصب می شود و از ضبط HD مراقبت می کند. اینها نسبتاً ارزان هستند و مشکلات وزنی که معمولاً با دوربین‌های HD مرتبط است را حل می‌کنند، اما کامل نیستند. در اینجا مروری از جاشوا باردول ، منتقد و معلم بسیار محترم در جامعه FPV است.

این لیست قطعات را پوشش می دهد، امیدواریم اکنون شما ایده ای از قطعاتی که می خواهید استفاده کنید دارید و ما می توانیم در واقع به ساخت پهپاد شما بپردازیم! هیچ ترتیب درست یا نادرستی برای انجام این کار وجود ندارد، اما من متوجه شدم که ساخت‌های من معمولاً از PDB شروع می‌شوند و به سمت بیرون حرکت می‌کنند. این به شما این امکان را می دهد که به طور سیستماتیک همه چیز را راه اندازی کنید و در عین حال فضایی را در اختیار شما قرار می دهد تا به راحتی هر سیم را در صورت نیاز وصل کنید. اگر اجزای خاصی با نظم مطابقت ندارند، می توانید آن را با هم مخلوط کنید، این فقط یک خط راهنما است!

بیایید ساخت واقعی را شروع کنیم …

نحوه ساخت پهپاد FPV – گام به گام

مرحله 1: مونتاژ قاب

برخی از افراد دوست دارند برای محافظت از لبه ها، لبه فیبر کربن را سمباده بکشند یا چسب بزنند، اما در یک قاب با کیفیت خوب این کار ضروری نیست.

مرحله 2: نصب PDB

اولین مؤلفه ای که دوست دارم نصب کنم PDB است، دلیل آن این است که همه چیز به آن متصل است و مرکز مرکزی هواپیمای بدون سرنشین شما است. برای نصب PDB خود باید به این فکر کنید که در کدام جهت می خواهید آن را نصب کنید، ملاحظات اصلی این است که باتری شما در کجا قرار می گیرد و اگر یک برد all in one دارید که می خواهید کانکتور USB خود را در آن قرار دهید. صورت. برای نصب PDB خود از پایه های نایلونی یا لاستیکی استفاده می کنید که معمولاً از طریق قاب ثابت می شوند و به شما امکان می دهند دسته ای از تخته ها را بسازید.

مرحله 3: نصب موتورها

موتورها را می توان با پیچ ثابت کرد و مجدداً بهتر است از قفل رزوه ای به جای سفت کردن بیش از حد آنها استفاده کنید زیرا در اینجا به خود موتور آسیب می رساند.

مرحله 4: نصب ESC ها

با قرار گرفتن موتورها، اکنون می‌توانیم PDB را نصب کنیم و شروع به اتصال وسایل کنیم. اگر چهار ESC جداگانه دارید، بهترین مکان برای نصب آنها روی بازوها است. مانند PDB مهم است که ESC های شما با قاب شما تماس نداشته باشند. بهترین راه برای محافظت در برابر این، محافظت از ESC توسط هیت شرینک است. برای نصب آنها از نوار دو طرفه برای نگه داشتن آنها در جای خود استفاده می کنم و بعد از اتصال آنها را در نوار برق می پیچم.

اگر ESC چهار در یک را انتخاب کردید، دیگر نگران همه این موارد نخواهید بود، فقط آن را همانطور که برای PDB توضیح داده شد، روی قاب خود نصب کنید!

مرحله 5: اتصال ESC ها به موتورها

1: سیم های موتور را به طول مناسب ببرید و نوار کنید

2: لنت های ESC و انتهای موتور را قلع کنید، این کار لحیم کاری آنها را بسیار آسان تر و سریع تر می کند.

3: هر اتصال را یکی یکی لحیم کنید. باید سیم را روی پد بیاورید، هر دو را به سرعت گرم کنید و در حالی که سرد می شوند ثابت نگه دارید.

4: اتصالات خود را بررسی کنید، مهمتر از همه به دنبال این هستید که اطمینان حاصل کنید که مفاصل روی هم قرار نگرفته اند یا با هم برخورد نمی کنند، زیرا باعث اتصال کوتاه می شود. امیدواریم در اینجا مفاصل براق با کیفیت بالایی داشته باشید و اگر نه، از انجام مجدد آنها نترسید. به یاد داشته باشید که فقط یکی از این مفاصل از کار می افتد تا پهپاد شما از آسمان سقوط کند!

این اصول مشابه برای تمام اتصالات لحیم کاری در پهپاد شما استفاده خواهد شد!

مرحله 6: اتصال ESC ها به PDB

نیمه راه را با ESC ها تمام کرده ایم! مرحله بعدی این است که آنها را به PDB خود متصل کنید! دقیقاً از همان اصل قبلی در اینجا استفاده می شود، اما شما سیم های مثبت (قرمز) و سیم های منفی (سیاه) را به پدهای مربوطه خود وصل می کنید. دوباره مانند سیم‌های موتور، من دوست دارم کمی شل بگذارم تا در هنگام تصادف وسایل را ایمن نگه دارم.

مرحله هفتم: اولین آزمون!!!

با راه اندازی سیستم قدرت ما اکنون آماده انجام اولین آزمایش خود هستیم. به دو دلیل توصیه می‌کنم تا حد امکان موارد را بررسی و آزمایش کنید:

1. شما می توانید تمام راه اندازی خود را در شعله های آتش متوقف کنید! اگر برای مثال در سیم کشی PDB شما مشکلی وجود دارد، حداقل کنترل کننده پرواز و کل سیستم FPV شما را سرخ نمی کند!
2. بعداً می‌توانید از اطلاعات برای یافتن خطای اجزای دیگر استفاده کنید. با حذف علل احتمالی می توانیم مشکلات آینده را خیلی سریعتر حل کنیم.

اولین آزمایشی که من همیشه توصیه می کنم قبل از اضافه کردن برق انجام دهید این است که شورت را با یک مولتی متر بررسی کنید. ما می‌توانیم مولتی‌متر خود را روی حالت پیوستگی تنظیم کنیم که در صورت تماس سیم‌ها صدا منتشر می‌کند. اگر پین های مثبت و منفی کانکتور باتری شما را بررسی کنیم، هیچ تداومی مشاهده نمی کنیم. اگر یک بوق دریافت کنیم یک اتصال کوتاه وجود دارد به این معنی که مشکلی وجود دارد و وصل کردن باتری به شما یا پهپاد آسیب می رساند!

اگر تست تداوم را گذرانده اید، اکنون می توانید باتری را به برق وصل کنید. امیدواریم صدای بوق را از هر ESC بشنوید و احتمالاً یک تکان کوچک از موتورها مشاهده کنید. اگر علائمی از دود یا آتش وجود دارد، فوراً برق را از برق بکشید و مناطق مورد نظر را بررسی کنید.

مرحله 8: نصب سیستم FPV

با آماده بودن سیستم برق، کار بعدی این است که سیستم FPV خود را به معنای دوربین و VTX ما راه اندازی کنید.

قبل از اینکه این قطعات را روشن کنیم، ایده خوبی است که ابتدا آنها را نصب کنیم. معمولاً دوربین‌ها و VTX‌ها دارای کانکتورهایی برای سیم‌ها هستند، بنابراین پس از مرتب‌سازی یا لحیم کاری می‌توانیم آن‌ها را به سادگی وصل کنیم. امیدواریم قاب شما فضای مشخصی برای نصب دوربین داشته باشد، در غیر این صورت می توانید از براکت کوچکی که با اکثر دوربین ها ارائه می شود استفاده کنید.

هنگام نصب دوربین، یکی از مواردی که باید در نظر بگیرید، زاویه آن است. اساساً هرچه زاویه تندتر باشد باعث می‌شود هواپیمای بدون سرنشین شما سریع‌تر به جلو حرکت کند، وقتی می‌خواهید مستقیم به جلو نگاه کنید. برای مبتدیان، زاویه شروع دوربین حدود 15 درجه را توصیه می کنم. همانطور که پیشرفت می کنید، می توانید آن را افزایش دهید و نقطه شیرین خود را پیدا کنید.

برای نصب VTX خود معمولاً باید کمی تخیل بیشتری داشته باشید. اکثر فریم ها مکان مشخصی برای نصب ندارند، بنابراین واقعاً به جایی می رسد که شما فضا دارید و باید با چه چیزی کار کنید. توصیه من این است که از بند کابل یا نوار دو طرفه برای ایمن نگه داشتن آن در صفحه بالا یا پایین قاب استفاده کنید. این ویدیوی خلبان حرفه ای آقای استیل را در حال مونتاژ صفحه بالایی خود برای الهام گرفتن ببینید. من آن را از نقطه زمانی VTX به اشتراک گذاشتم، اما اگر می‌خواهید کل ساخت او را ببینید، از ابتدا نگاهی بیندازید.

مرحله 9: اتصال سیستم FPV

بهترین راه برای روشن کردن دوربین و VTX، خاموش کردن PDB است زیرا امکان اتصال منظم به کنترلر پرواز را فراهم می کند، اکنون زمان آن است که مشخصات اجزای خود به ویژه ورودی های ولتاژ را بررسی کنید. به عنوان مثال 12 ولت یا 5-19 ولت

هم دوربین و هم VTX باید دو سیم داشته باشند تا مثبت و منفی را تغذیه کنند. PDB شما باید برخی از پدهای ولتاژ پایین مانند 5 ولت یا 12 ولت داشته باشد که امیدواریم آنها را برای مطابقت با سایر اجزای خود انتخاب کرده باشید! شما باید سیم های مثبت (قرمز) و منفی (سیاه) را به لنت های منطبق وصل کنید. دو سیم می توانند از یک پد مشترک استفاده کنند که باعث می شود آنها به صورت موازی کار کنند.

آخرین کاری که باید انجام دهید اتصال سیگنال ویدیویی است. این سیم (معمولاً زرد) باید از دوربین‌ها خارج شود و مستقیماً به داخل ویدیوی VTX وارد شود.

مرحله 10: سیستم FPV را تست کنید

اکنون می‌توانیم پیش برویم و سیستم FPV را آزمایش کنیم! دوباره مطمئن شوید که آنتن ویدیوی شما متصل است! دیگر نمی توانم به اندازه کافی تاکید کنم، به شما هشدار داده شده است! باتری خود را به برق وصل کنید و باید نوعی چراغ LED در VTX روشن کنید. اکنون می توانید از عینک خود استفاده کنید و هر دو را از طریق کنترل های مربوطه روی یک کانال تنظیم کنید. کانال ها با یک حرف و سپس یک عدد مانند R4 توصیف می شوند. این نامه نشان می‌دهد که در چه گروهی هستید، جایی که شماره خود کانال را توصیف می‌کند. در حال حاضر تنها چیزی که مهم است این است که ما کانال های منطبق داشته باشیم و تصویر شما خوب و واضح باشد. اگر اینطور نیست، ممکن است مجبور شوید به عقب برگردید و سیم کشی خود را بررسی کنید.

امیدوارم همه چیز کار کند و شما می توانید از این به عنوان فرصتی برای فوکوس کردن دوربین خود با چرخاندن لنز و استفاده از مهره برای قفل کردن آن در موقعیت استفاده کنید. پهپاد را در فاصله 2 تا 3 متری از نمودار فوکوس مانند تصویر زیر قرار دهید، هنگام چرخاندن لنز به دنبال نقطه ای هستید که بتوانید خطوط نزدیک به مرکز را تشخیص دهید.

مرحله 11: نصب و تغذیه گیرنده

اکنون باید گیرنده خود را سوار و روشن کنیم. معمولاً اینها با ولتاژ 5 ولت (به جز Spektrum) اجرا می شوند و به پدهای 5 ولت مثبت و زمین در PDB شما متصل می شوند. سپس یک سیم سیگنال خواهیم داشت که بعداً به کنترلر پرواز ارسال می کنیم، اگر گیرنده شما از تله متری پشتیبانی می کند، ممکن است سیم دیگری برای آن داشته باشید.

مرحله آخر این است که گیرنده خود را متصل کنید. این را می توان در هر زمان انجام داد، با این حال برخی از گیرنده ها دارای یک دکمه اتصال اختصاصی هستند که بعداً دسترسی به آن دشوار است. فرستنده‌های مختلف روش‌های مختلفی برای اتصال دارند، اما همه آنها معمولاً شامل روشن شدن با نگه داشتن دکمه و خود فرستنده در حالت اتصال هستند. برای جزئیات بیشتر با کتابچه راهنمای فرستنده خود مشورت کنید!

برخی از فرستنده ها بیشتر از بقیه برای پیکربندی دارند! این ویدیو جاشوا باردول را نشان می دهد که همه چیز را در نسخه ویژه Taranis خود تنظیم می کند. نحوه تنظیم FrSky Taranis و Betaflight / تنظیمات Cleanflight

مرحله 12: سیم کشی کنترل پرواز

برخی از تولیدکنندگان مانند Matek حتی شروع به ارائه نمودارهای کامل سیم کشی مانند شکل زیر به کاربران کرده اند. این به شما نشان می دهد که دقیقاً چه لنت هایی را می خواهید لحیم کنید و کار را برای شما آسان تر می کند. توجه داشته باشید که تمام سیم های برق قرمز و مشکی را که قبلا لحیم کرده ایم! نمودار زیر برای بردهایی است که من استفاده می کنم، اما کمی منحصر به فرد است زیرا یک کابل نواری وجود دارد که PDB را به کنترلر پرواز متصل می کند.

معمولاً شما به دنبال اتصال سیم های زیر به پدهای مربوطه خود هستید:

برق – مانند تمام اجزای دیگری که برای تغذیه آنها نیاز داریم، تقریباً همه کنترلرهای پرواز به 5 ولت نیاز دارند، اما برخی از آنها رگولاتور مخصوص به خود دارند و ولتاژ باتری را قطع می کنند. شما باید بررسی کنید که کنترلر پرواز شما چه ورودی هایی برای این کار نیاز دارد.

Vbat – اگر ولتاژ کنترلر پرواز شما 5 ولت است، اگر می خواهید از ویژگی هایی مانند OSD یا بیپر استفاده کنید، همچنان باید ولتاژ باتری اصلی را بخواند. شما اغلب یک سیم مثبت و منفی برای انجام این کار خواهید داشت که به Vbat و پد زمین متصل می شود.

موتورها – هر یک از چهار موتور یک سیم سیگنال (معمولا سفید) و یک سیم گرد (سیاه) دارند. برای سفارش به دیاگرام چیدمان موتور مراجعه کنید!

گیرنده – یک سیگنال در سیم برای اتصال به یک درگاه UART RX یا یک پورت اختصاصی SBUS و غیره خواهید داشت. همچنین ممکن است یک سیم تله متری داشته باشید که به یک UART TX دیگر متصل می شود!

OSD – اگر OSD دارید، کانکتورهایی برای ورود ویدیو، خروج ویدیو و سپس پایه برای هر دو سیگنال خواهید داشت. اگر می خواهید ویدیوی تمیزی داشته باشید، مهم است که از این زمینه ها برای دوربین و VTX خود استفاده کنید.

برخی از موارد اضافی که می توانید شامل آن نیز بشوید می تواند باشد

Buzzer – این به عنوان وسیله ای برای یافتن پهپاد گمشده شما در تصادف یا هشدار دادن به شما در صورت کم شدن باتری کار می کند. کنترل‌کننده‌های پرواز معمولاً دارای یک پد زنگ هشدار + و – برای استفاده در اینجا هستند.

ال ای دی – می توانید انواع ال ای دی ها را با انواع الگوها روی هواپیمای بدون سرنشین خود اجرا کنید که برای تشخیص پهپاد شما در حین مسابقه عالی است. نوارهای LED معمولاً توسط هر پد + و – 5 ولتی با سیم سیگنال متصل به کنترلر پرواز تغذیه می شوند. مانند بسیاری از قطعات، توصیه می کنم در صورت امکان LED های خود را از PDB خاموش کنید.

قبل از هر کاری در مورد ساخت خود فکر کنید و برنامه ریزی کنید که چه چیزی را می خواهید به کجا وصل کنید. سپس می توانید سیم های خود را به طول برش دهید و هر کدام را زیر فلایت کنترل اجرا کنید. هنگامی که راضی شدید، می‌توانید کنترلر پرواز را با استفاده از پایه‌های نایلونی روی پشته خود نصب کنید، وقتی این کار را انجام می‌دهید مطمئن شوید که پورت USB را در یک طرف دارید تا بعداً به راحتی دسترسی داشته باشید.

تا به حال شما باید به خوبی با جاشوا باردول آشنا شده باشید و البته او یک سری ویدیوی آموزنده در مورد سیم کشی کنترلرهای پرواز دارد که واقعاً باید تماشا کنید! احتمالاً چیدمان شما با من متفاوت است، بنابراین بهترین کار این است که یاد بگیرید چگونه پین‌آوت‌ها را بفهمید و هر کنترل‌کننده پرواز را برای برآورده کردن نیازهای شما سیم‌کشی کنید. سیم کشی کنترل پرواز برای مبتدیان

مرحله 13: تکمیل ساخت

اگر تا اینجا موفق شده اید، تبریک می گویم! شما تمام کار سخت را انجام داده اید و 99٪ با ساخت خود در آنجا هستید! آخرین چیزها کارهای کوچکی مانند تکمیل کادر، کاهش حرارت یا چسباندن اجزای اضافی و نصب پایه دوربین خواهد بود . در برخی از ساخت‌ها، ممکن است بخواهید این مرحله را تا زمانی که پیکربندی نرم‌افزار را کامل نکنید، ذخیره کنید، در صورتی که دسترسی به برخی از مؤلفه‌ها دشوار باشد.

مرحله 14: پیکربندی نرم افزار

پیکربندی نرم‌افزار به خودی خود مقاله بزرگی است که بسته به مولفه‌ها و اولویت‌های شما می‌توان از حجم انبوهی استفاده کرد که تقریباً برای هر ساختنی متفاوت است. تنها چیزی که می توانم توصیه کنم یک چک لیست اساسی از چیزهایی است که باید تنظیم کنیم تا زمانی که یک مقاله کامل را تکمیل کنیم . مطمئن شوید که یک پیکربندی نرم افزاری مانند Betaflight را روی رایانه خود نصب کرده اید و از طریق کابل USB به پهپاد متصل شده اید (شاید لازم باشد درایورهای مربوطه را برای کنترل پرواز خود نصب کنید)

1. سیستم عامل خود را فلش کنید – درست مانند رایانه ای که ویندوز، OSX یا لینوکس را اجرا می کند، کنترلر پرواز نیز نسخه های مختلف نرم افزار را اجرا می کند. همیشه بهترین کار این است که هنگام تنظیم یک کنترلر پرواز جدید به آخرین نسخه سیستم عامل انتخابی خود به روز رسانی کنید. این اغلب از صفحه اصلی پیکربندی انجام می شود.
2. لوازم جانبی خود را تنظیم کنید – وقتی کنترلر پرواز ما را سیم کشی کردید، ممکن است چیزهایی را به یکی از اتصالات UART متصل کنید، گیرنده شما به یکی از این اتصالات که به عنوان SBUS برچسب گذاری شده است متصل می شود. ما باید این پورت ها را راه اندازی کنیم تا به کنترلر پرواز بگوییم با چه چیزی در ارتباط است.
3. پیکربندی پهپاد – می‌خواهیم به هواپیمای بدون سرنشین بگوییم که کنترل‌کننده پرواز در کدام زاویه نصب شده است، از کدام گیرنده استفاده می‌کنیم، چگونه با ESC صحبت کند و محدودیت‌های مختلفی مانند حداقل دریچه گاز را تعیین کنیم. در اینجا چیزهای زیادی برای تنظیم وجود دارد که در ویدیوی آینده بهتر توضیح داده خواهد شد.
4. حالت های پرواز خود را تنظیم کنید – این حالت ها باید به سوئیچ های فرستنده شما اختصاص داده شوند. برای یک مبتدی توصیه می کنم یک سوئیچ Arm و سپس یک سوئیچ جداگانه برای سطح خودکار و حالت آکرو تنظیم کنید. سوئیچ های اضافی را می توان برای ویژگی هایی مانند buzzers استفاده کرد.
5. نرخ‌های خود را تنظیم کنید – نرخ‌ها تعیین می‌کنند که میله‌های فرستنده شما چقدر حساس هستند، برای یک مبتدی توصیه می‌کنم آن‌ها را در حالت پیش‌فرض رها کنید و با افزایش اعتماد به نفس خود آن‌ها را تنظیم کنید.

البته من نمی توانستم فرصت را از دست ندهم تا یک ویدیوی دیگر جاشوا باردول را با شما به اشتراک بگذارم! در اینجا او یک راه اندازی کامل Betaflight را اجرا می کند که هر قدمی را که می توانید بردارید به شما نشان می دهد.

مرحله 15: تست نهایی

با پیکربندی نرم افزار ما برای آزمایش نهایی خود آماده هستیم! ساعاتی از وقت شما به این لحظه منتهی شده است و هیجان زده شدن آسان است.

موارد زیر در پیکربندی شما نیاز به آزمایش دارند:

تست 1 – جهت گیری کنترلر پرواز.
ما باید مطمئن شویم که نرم افزار می داند جلوی هواپیمای بدون سرنشین کجاست، باید این را زودتر تنظیم کنیم، اما باید درست بودن آن را بررسی کنیم. در پیکربندی خود باید یک مدل سه بعدی از پهپاد را ببینید، وقتی پهپاد خود را کج می کنید، مدل باید در زمان واقعی به روز شود. اطمینان حاصل کنید که در جهت درست برای چرخش می چرخد، یک انحراف را به زمین بزنید.

تست 2 – کانال های گیرنده
ما باید مطمئن شویم که کنترلر پرواز ما به درستی با گیرنده ما صحبت می کند، برای این کار باید یک باتری را وصل کنید. با استفاده از پهپاد، باید بتوانید هر ورودی چوب را در زبانه گیرنده مشاهده کنید و در عین حال بررسی کنید که سوئیچ های شما با حالت های پرواز مورد نظر شما مطابقت دارند یا خیر. اگر این به درستی کار نمی کند ممکن است به تنظیمات روی کنترل از راه دور شما مرتبط باشد.

تست 3 – چرخش موتور
اینجاست که پهپاد شما شروع به زنده شدن می کند! در حالی که باتری هنوز در سر است، به برگه موتورها بروید و روی یک کادر کلیک کنید تا تأیید کنید که همه پروانه های خود را خارج کرده اید! اکنون هر موتور باید یک نوار لغزنده داشته باشد که می توانید از آن برای تغذیه هر موتور استفاده کنید.

تست 4 – مسلح کردن
ما آماده ایم آزمایش کنیم که پهپاد بازو می شود و شما می توانید موتورها را با ریموت کنترل کنید! باتری خود را وصل کنید، فرستنده را روشن کنید و کلید بازوی خود را تکان دهید. اکنون می توانید حرکت چوب ها را امتحان کنید و امیدواریم که موتورها حرکت کنند! مطمئن شوید که سوئیچ خلع سلاح شما کار می کند زیرا ممکن است در مواقع اضطراری نیاز به استفاده از آن داشته باشید. اگر نمی توانید پهپاد خود را مسلح کنید، در اینجا برخی از دلایل احتمالی وجود دارد.

تست 5 – Failsafe
اکنون می خواهیم بررسی کنیم که در صورت از دست دادن سیگنال رادیویی پهپاد قطع می شود. اگر این را به درستی تنظیم نکنید، در صورت روشن نشدن کنترل از راه دور، در خطر پرواز کردن و یا آسیب رساندن پهپاد به آن هستید. برای تست Failsafe پهپاد را مسلح کنید و دریچه گاز را افزایش دهید. با چرخاندن موتورها، کنترل از راه دور را خاموش کنید و ببینید چه اتفاقی می افتد، امیدواریم پهپاد در عرض یک ثانیه قطع شود.

تست 6 – هر چیز دیگری!
با کار کردن همه چیزهای مهم، اکنون می توانید هر چیز دیگری مانند OSD، بیپر یا تله متری خود را آزمایش کنید تا مطمئن شوید که همه چیز قبل از اولین پرواز شما 100٪ است.

تست 7 – تست شناور

هنگام اتصال آنها مطمئن شوید که آنها را در مسیر درست قرار داده اید! این نمودار از hobbyrc آن را به خوبی نشان می دهد، مطمئن شوید که لوازم خود را زیبا و محکم قرار دهید.

پهپاد خود را دور از خود قرار دهید، بازو کنید و به آرامی دریچه گاز را افزایش دهید و سعی کنید چند فوتی از زمین شناور شوید. آماده باشید تا دریچه گاز را خلع سلاح کنید یا آن را رها کنید. اگر مشکلی پیش آمد به این ویدیو مراجعه کنید: کوادکوپتر Flips On Takeoff: حل شد

تبریک می گویم! – تو انجامش دادی!

اگر تا اینجا پیش رفته اید، و نحوه ساخت راهنمای هواپیمای بدون سرنشین را به پایان رسانده اید، این کار را انجام داده اید! ساختن اولین هواپیمای بدون سرنشین خود یک شاهکار بزرگ است، شما کوهی از اطلاعات را در اختیار داشته اید که باید از آن عبور کنید و احتمالاً در طول مسیر با چالش های زیادی روبرو شده اید. با این حال، نتیجه یک پهپاد سفارشی برای نیازهای شما است که می توانید به آن افتخار کنید. حتی بهتر است اگر مشکلی پیش بیاید یا خراب شود، دقیقاً می دانید که چگونه آن را برطرف کنید! هنگام پرواز با آن مراقب باشید و مراقب آن باشید، هیچ چیز بدتر از این نیست که ببینید غرور و شادی شما به صدها تکه کوچک خرد می شود!

از اینکه با من همراهی کردید متشکرم، اکنون به اندازه کافی مطالعه کرده اید و باید هیجان زده باشید. چند باتری را شارژ کنید و پرواز کنید! با این حال، هشدار دهید، ساخت و پرواز هواپیماهای بدون سرنشین یک سرگرمی اعتیادآور است که همیشه یک مورد دیگر را می خواهید! امیدوارم به زودی شما را ببینم. لذت بردن!

Source Link : dronenodes